Najem mieszkania to zwykle umowa między dorosłymi, samodzielnymi osobami. W dużych miastach jednak zdarza się, że wynajmowane mieszkanie zajmuje młodzież – a więc osoby niepełnoletnie. Wiąże się to zwykle z uczęszczaniem do szkół średnich, do których dojazd z podmiejskich miejscowości każdego dnia byłby zbyt uciążliwy. Przed wynajęciem mieszkania dla niepełnoletnich osób należy jednak dobrze przemyśleć taką współpracę. Konieczna jest rozmowa z rodzicami, którzy są przedstawicielami ustawowymi swoich dzieci aż do skończenia przez nie 18 lat.
Strony umowy najmu mieszkania
Co ciekawe, przepisy nie zabraniają odgórnie zawierania umów z osobami niepełnoletnimi. Ważne jest jednak to, że można takie umowy zawierać za zgodą lub – jeszcze lepiej – pośrednictwem opiekunów prawnych (a więc zwykle rodziców). Zgodnie bowiem z art. 12 Kodeksu cywilnego: „nie mają zdolności do czynności prawnych osoby, które nie ukończyły lat trzynastu, oraz osoby ubezwłasnowolnione całkowicie. Czynność prawna dokonana przez taką osobę jest nieważna”.Art. 15 dotyczy natomiast starszej młodzieży i brzmi: „ograniczoną zdolność do czynności prawnych mają małoletni, którzy ukończyli lat trzynaście, oraz osoby ubezwłasnowolnione częściowo”. O zgodzie rodziców traktuje art. 17. Można więc zawrzeć umowę najmu nawet z samym nastolatkiem, ale staje się ważna, dopiero jeśli potwierdzą ją rodzice. Dla celów dowodowych warto posiadać pisemne poświadczenie udzielenia zgody.
Przeczytaj też: Czy osoba niepełnoletnia może mieszkać sama?
Ewentualne zniszczenia
Jak wiadomo, w kwestii najmu mieszkania dla niepełnoletnich osób hamująco działa ryzyko dokonania przez nie zniszczeń w mieszkaniu. Z tego m.in. względu należy zadbać o podpisanie umowy z ich przedstawicielami ustawowymi, gdyż dzięki temu zyskamy przejęcie odpowiedzialności finansowej właśnie przez rodziców.
Warto, by sama umowa zawarta była także z osobą dorosłą – np. matkę z córką czy dziećmi, co da większą gwarancję pieczy nad lokatorami i samym mieszkaniem. Dobrym pomysłem jest także dodatnie na umowie adnotacji, że to dorosły najemca ponosi odpowiedzialność materialną za ewentualne szkody powstałe podczas najmu.
Trzeba także dobrze przemyśleć pozostałe zapisy umowne – zwłaszcza w kwestii czasu, na jaki planuje się najem. Zasadniczo bowiem umowę najmu na czas określony można wypowiedzieć tylko w szczególnych okolicznościach, zgodnie z art. 673 Kodeksu cywilnego:„§ 1. Jeżeli czas trwania najmu nie jest oznaczony, zarówno wynajmujący, jak i najemca mogą wypowiedzieć najem z zachowaniem terminów umownych, a w ich braku z zachowaniem terminów ustawowych. § 2. Ustawowe terminy wypowiedzenia najmu są następujące: gdy czynsz jest płatny w odstępach czasu dłuższych niż miesiąc, najem można wypowiedzieć najpóźniej na trzy miesiące naprzód na koniec kwartału kalendarzowego; gdy czynsz jest płatny miesięcznie – na miesiąc naprzód na koniec miesiąca kalendarzowego; gdy czynsz jest płatny w krótszych odstępach czasu – na trzy dni naprzód; gdy najem jest dzienny – na jeden dzień naprzód. § 3. Jeżeli czas trwania najmu jest oznaczony, zarówno wynajmujący, jak i najemca mogą wypowiedzieć najem w wypadkach określonych w umowie”.Jak więc widać, warto w umowie zawrzeć takie przewidywalne sytuacje, które w razie potrzeby będą powodem do wypowiedzenia najmu wcześniej.
Najem okazjonalny
Decydując się na dość ryzykowną w swojej istocie umowę najmu dla niepełnoletnich osób, dobrze wziąć pod uwagę najem okazjonalny. Taka forma pozwala w uproszczony sposób usunąć niechcianych najemców z mieszkania, jeśli łamią oni postanowienia umowne – w szczególności nie wywiązują się z płatności bądź niszczą lokal.
Więcej informacji na: Prawo-mieszkaniowe.info