Kampania „Stop pożarom traw”, której pomysłodawcami są Komenda Główna Państwowej Straży Pożarnej w Warszawie oraz Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji ma na celu zmniejszenie ilości pożarów traw oraz podniesienie świadomości społecznej o zagrożeniach i konsekwencjach wynikających z podpalania traw.
Wczesna wiosna to okres, w którym zawsze gwałtownie wzrasta liczba pożarów traw oraz nieużytków rolnych. Najczęściej związane one są z wypalaniem suchych traw i pozostałości roślinnych. Niestety bardzo często źródłem tych pożarów jest celowa działalność człowieka.
Pamiętajmy, że pożary traw są niebezpieczne dla życia i zdrowia ludzi, zwierząt oraz środowiska naturalnego!
Bardzo często zagrożone nimi są przylegające tereny leśne, domy mieszkalne, zabudowania gospodarcze, a także zaparkowane w pobliżu samochody. Pożary traw i nieużytków szczególnie groźne są dla podróżujących, gdyż dym znacznie ogranicza widoczność, co może doprowadzić do groźnych wypadków i kolizji.
Wypalanie traw, łąk i nieużytków rolnych jest zabronione. Działania te są zagrożone karą grzywny, a nawet karą pozbawienia wolności. Za wywołanie pożaru traw grożą poważne konsekwencje prawne. Nieprawdą jest przekonanie, że spalenie suchej trawy użyźni w sposób naturalny glebę, co spowoduje szybszy i bujniejszy wzrost młodej trawy i innej roślinności. Ponadto podczas pożarów traw i innych roślin do atmosfery emitowane są znaczące ilości dymu pożarowego zawierającego trujące dla ludzi i zwierząt związki chemiczne. Do pożarów traw dochodzi najczęściej na nieużytkach, łąkach, a więc w miejscach gdzie żyje wiele gatunków zwierząt. Niestety corocznie w związku z pożarami traw życie tracą ludzie. Najczęściej jednak ofiarami pożarów lasów są zwierzęta.
REGULACJE PRAWNE
Ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody:
art. 124. Zabrania się wypalania łąk, pastwisk, nieużytków, rowów, pasów przydrożnych, szlaków kolejowych oraz trzcinowisk i szuwarów,
art. 131Kto...wypala łąki, pastwiska, nieużytki, rowy, pasy przydrożne, szlaki kolejowe, trzcinowiska lub szuwaryŚ – podlega karze aresztu albo grzywny.
Ustawa z dnia 28 września 1991 r. o lasach:
art. 30 ust. 3 W lasach oraz na terenach śródleśnych, jak również w odległości do 100 m od granicy lasu, zabrania się działań i czynności mogących wywołać niebezpieczeństwo, a w szczególności:
- rozniecenia poza miejscami wyznaczonymi do tego celu przez właściciela lasu lub nadleśniczego,
- korzystania z otwartego płomienia,
- wypalania wierzchniej warstwy gleby i pozostałości roślinnych.
Za wykroczenia tego typu grożą surowe sankcje:
- art. 82 ustawy z dnia 20 maja 1971r. Kodeksu wykroczeń – kara aresztu, nagany lub grzywny, której wysokość w myśl art. 24, § 1 może wynosić od 20 do 5000 zł,
- art. 163. § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny stanowi: „Kto sprowadza zdarzenie, które zagraża życiu lub zdrowiu wielu osób albo mieniu w wielkich rozmiarach, mające postać pożaru, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10”.